Słabość - czym ona jest?
Czy to lęk przed podjęciem walki, zmagań z przeciwnościami losu? A może to jedynie chwila, drugoplanowa kwestia w scenariuszu życia, którą po prostu możemy wymazać z granej przez nas roli?
Dlaczego jesteśmy smutni? Czy to kolejna próba naszej wytrwałości, którą oblewamy raz za razem?
Czy musi tak być, czy to konieczne? Mnóstwo pytań, a tak mało rozsądnych odpowiedzi.
Serce wybija co rusz inną melodię, a może to właśnie ono próbuje nam przekazać - dalej Przyjacielu, spróbuj, otwórz się na myśl o szczęściu - tego nie wiem...
Czy łzy dają coś więcej niż uśmiech, radość?
Płaczemy po to, by ulżyć sobie w trudnych chwilach. Nie lepiej uderzyć się w pierś, unieść głowę i dać wykrzyczeć duszy - mogę! - zapominając o tym co złe, co nas dobija?
Po cholerę zadajemy sobie tyle bólu, gdy po prostu możemy się uśmiechnąć i wykrzyczeć - mam to w dupie, idę dalej - to takie trudne?
Ciągle tylko te pytania. Złe, niepotrzebne i wiecznie czarne myśli. To konieczne?
Zawsze gdy pada deszcz - pragniemy słońca, a gdy już ono wyjdzie - wyczekujemy kolejnych zachmurzeń.
Dlaczego nie pragniemy powiewu optymizmu, który choć istotny w egzystencji - bywa nam obcy.
Może to ten czas.. ta chwila, która miała nadejść po długim oczekiwaniu?
Proste słowa, a tak wiele nam uświadamiają...
Pamiętaj...
~ [by MigueL]